Sot, Qeveria e Malit të Zi më ka emëruar për ta përfaqësuar në funeralin e Papa Françeskut. Jam thellësisht mirënjohës dhe i nderuar për këtë besim.
Papa Françesku ishte një nga ata udhëheqës të rrallë fetarë që fituan respektin dhe admirimin jo vetëm nga besimtarët e Kishës Katolike, por edhe nga njerëz të feve të tjera dhe ata pa përkatësi fetare. Largimi i tij është një humbje që ndihet në të gjithë botën.
Jorge Mario Bergoglio, i njohur si Papa Françesku, i hapi dyert e Kishës për komunitete që shpesh ishin të përjashtuara — për homoseksualët, për ata që nuk e ndjenin veten pjesë të besimit tradicional, duke thënë: “Kush jam unë që t’i gjykoj?”. Ai ishte njeriu që, me gjest të fuqishëm simbolik, puthi këpucët e liderëve ndërluftues në Sudan, në përpjekje për të nxitur paqen dhe armëpushimin.
Papa Françesku tregoi dhembshuri të thellë për emigrantët dhe vazhdimisht u kujtoi liderëve botërorë se mbi të gjitha, ata janë qenie njerëzore që meritojnë dinjitet dhe mbështetje.
Pata fatin ta takoj personalisht dhe të përjetoj madhështinë e tij — jo në pompozitet, por në thjeshtësi, urtësi dhe modesti. Ai ishte mishërimi i vlerave të Shën Françeskut të Asizit, emrin e të cilit e mori në fillim të pontifikatit të tij.
Me çdo fjalë, me çdo vepër dhe me çdo aspekt të jetës së tij, Papa Françesku dëshmoi një besim të pastër dhe të thellë — të ndërtuar mbi përulësi, përkushtim, flijim dhe, mbi të gjitha, mbi dashurinë për tjetrin.
